Trans Siberië Express 1992

Vertrek uit Nederland

Dinsdag 7 juli, de dag van vertrek. De trein vertrekt pas 's avonds tegen acht uur vanuit Hoek van Holland en daarom de hele dag nog kunnen spenderen aan het inpakken van de nodige bagage en het aanschaffen van wat kleine hollandse souvenirs om mee te nemen voor gidsen, kamermeisjes ed. We hadden om half zeven bij John afgesproken en om ongeveer kwart voor zeven vertrokken we richting Hoek van Holland. Tegen half acht waren we bij het station. Na veel gesleep met de bagage ed. kwamen we bij de trein aan, en jawel, zoals altijd, onze wagon was bijna de voorste en moesten we dus ook nog heel de trein langs lopen. Bij de wagon aangekomen konden we direkt ons kaartje inleveren en instappen om op zoek te gaan naar de coupé. Dit 'ruime' hok van zo'n 2 bij 1,5 meter zou bijna twee dagen ons huis zijn. Ook de wegbrengende familie was zeer geïnteresseerd hoe wij huisden. Na afscheid van de achterblijvers te hebben genomen was het wachten op het moment van vertrek. Volgens de dienstregeling moest de Nord-West Express om 19:57 vertrekken maar dat werd uiteindelijk 10 minuten later. Als deze vertraging zich tot Peking lineair vergrootte zou ik daar mijn verjaardag nog kunnen vieren. Eerst onze bagage maar eens opgeborgen en op ontdekkingstocht door de coupé en de wagon. In het tafeltje van de coupé bleek zelfs een wasbakje te zitten. Wel een verademing, want het toilet in de wagon was nou niet direkt een ruimte waar je voor je plezier naar toe ging, wat een walgelijke stinktroep. Als iemand de deur niet goed sloot, stonk het gelijk in de halve wagon. Achteraf gezien was dit het enige toilet in alle treinen waar we mee gingen reizen tot Peking, waar iets was wat je kon doen besluiten om het als toiletpapier te gebruiken. Maar tevens was dit ook het vuilste toilet van allemaal. In de wagon zaten verder nog niet zo veel mensen. Nog een aantal Russen en een meisje, Petra, ook op weg naar Moskou om daar een vriendin te bezoeken Na in de loop van de avond nog een aantal maal te zijn gestopt in Nederland, zat de wagon half vol met Nederlanders. De meeste, net als wij, op weg naar China. Daarbij was ook een journalist die onder andere een maand in Moskou, Novosibirsk en Irkutsk zou blijven. Verder nog Marloes en Aarttina uit Heerde die een rondreis per trein door China gingen maken. Daarna de grens met Duitsland gepasseerd en zo rond 1 uur maar eens proberen te slapen. Van de wagonstewards hadden we lakens, kussenslopen en handdoekjes gekregen. In de coupé lagen al matrassen (tenminste wat daar voor door moest gaan), dekens en kussens. We sliepen met zijn drieën boven elkaar, waarbij ik op het onderste bed sliep. Het duurde even voor ik in slaap viel in zo'n, naar alle kanten op bewegende, trein. Maar uiteindelijk is dat dan toch gelukt.

Door Polen naar Rusland

De volgende morgen werden we na een hobbelige nacht rond half acht gewekt door de Duitse douane. We kwamen in de buurt van de Duits-Poolse grens. Gelijk maar opgestaan en aangekleed. Omdat de trein geen restauratie wagon had hebben we het uit Nederland meegebrachte brood opgegeten. Bij de wagonsteward kon je heet water halen. We hadden ook oploskoffie, melkpoeder en suikerklontjes meegenomen zodat we koffie konden maken. Behalve koffie en brood nog meer eten en dergelijke meegenomen. Dit omdat we niet zo'n hoge pet ophadden van het eten in de treinen in Rusland, en dat bleek achteraf goed gedacht. Verder waren we ruim voorzien van kaakjes, liga koeken, cup-a-soup, pinda's, chocola en dergelijke. Na de Duitse douane hadden we even later ook de Poolse en om ongeveer 8:30 vertrokken we uit de Poolse grensplaats Kunowice. De rest van de woensdag door het Poolse landschap gereden. Dit is niet zoveel anders dan in Nederland, wat meer glooiender, veel bossen en grote stukken landbouwgebied. Om 15:10 kwamen we in Warschau aan. Na 5 minuten vertrokken we alweer. Even later kwamen we op een ander station in Warschau aan. Hier bleven we behoorlijk wat langer staan en werd er gerangeerd. Van dit rangeerterrein vertrokken we pas om 16:25. Deze dag in de trein doorgebracht met wat lezen en praten met de overige reizigers. Tegen acht uur 's avonds passeerden we de grensrivier tussen Polen en Wit-Rusland. Aan de Poolse kant stonden wat kinderen te vissen, aan de Russische kant stonden bewapende grenswachten die misschien ook wel liever hadden staan vissen. Langzaam reed de trein naar een rangeerterrein. Als eerste kwamen we langs een bord waarop we welkom werden geheten in de niet meer bestaande USSR. Op de portalen van de bovenleiding stond met grote letters MIR (vrede). Even later staan we stil op het rangeerterrein, even voor het station van Brest. Hier komt de Russische douane in de trein. Ondertussen lopen een aantal Russen langs de trein en kruipen eronder. We horen geklop en getik tegen de onderkant van de trein. Waarschijnlijk om te controleren of er niets het land in gesmokkeld wordt. Onze paspoorten en visa worden opgehaald en de declaratieformulieren gecontroleerd. Deze hadden we net voor de grens uitgereikt gekregen van de wagonstewards. Na enige tijd krijgen we de passen en gekortwiekte visa weer terug en moeten wij de coupé uit. De douane gaat er in, en na een flitsend snelle controle zijn ze er na zo'n 10 à 20 seconden weer uit en wij er weer in. Deze grenscontrole stelde in ieder geval weinig voor. Nadat het hele douane gebeuren is afgelopen vertrok de trein in de richting van het eigenlijke station van de stad Brest. Hier gaan we uit de trein voor 1 à 1,5 uur omdat hier de wielstellen verwisseld moeten worden. De rails in Rusland liggen namelijk verder uit elkaar dan in Europa. Ook blijkt dat we hier de horloges al een uur vooruit kunnen zetten. Zo gaat de tijd wel snel. Tijdens het wielen wisselen zijn we met Marloes, Aarttina en Petra Brest ingegaan. Een gewone, even saaie en fantasieloze stad als elke andere in Rusland. Terug op het station gewacht op de trein en toen die arriveerde ingestapt en gewacht op het moment van vertrek. Om 23:09 was dat moment dan aangebroken. Nog wat vroeg om te gaan slapen, eigenlijk was het net 10 uur geweest, dus hebben we eerst nog geklaverjast en zijn daarna in bed gedoken. Hoewel ik het idee had dat de trein in Rusland langzamer reed dan tijdens het eerste deel van de reis, hobbelde en schokte het veel meer. Zeker als je in bed (nou ja, bed) lag ging je voor je gevoel wel zo'n tien centimeter op en neer, heen en weer en alle andere mogelijke richtingen plus alle combinaties daarvan. Maar alles went, dus ook dit, je valt vanzelf in slaap.

Aankomst in Moskou

Donderdag 9 juli zijn we vroeg wakker geworden, van uitslapen tot een uur of tien is in de trein geen sprake. De hele verdere dag door het Russische landschap gereden met een matige snelheid, ik schat zo rond de 80 km/uur. We hadden inmiddels Wit Rusland achter ons gelaten en waren in Rusland zelf. Dit betekende ook dat de horloges weer een uur vooruit, op Moskou tijd, konden worden gezet. Nu liepen we dus al twee uur voor op Nederland. De tijd weer doorgebracht met praten, naar buiten kijken, eten en koffie drinken. Inmiddels was er een restauratiewagen aangekoppeld, maar daar zijn we niet heen geweest omdat we nog geen roebels hadden. Maar zoals we later van anderen hoorden kon je er ook voor 1 dollar redelijk eten. Uiteindelijk kwam dan toch Moskou in zicht. Na een lange tijd door allerlei voorsteden te zijn gereden kwamen we aan op het Belorussia station. Aankomst hier met zo'n drie kwartier vertraging, zo rond 16:00. Na uitgestapt te zijn hebben we op het perron afscheid genomen van de overige Nederlanders uit de wagon en zijn richting stationsgebouw gelopen op zoek naar degene die ons af zou halen. Aan het einde van het perron stond een man met een Intourist bordje. Hij vroeg wie we waren en wij waren het die hij moest afhalen, dat kwam in ieder geval al goed uit. We werden door hem naar een auto gebracht die ver buiten het station stond, wat een gesleep met al die bagage. Bij de auto aangekomen bleek dit niet één of ander Lada-tje of zo te zijn. Nee, een enorme Zil. Gigantisch, wat een bakbeest van een auto. John en ik zaten achterin met de benen rechtuit gestrekt en dan stonden de koffers er ook nog bij. Na een ritje van een minuut of tien kwamen we bij hotel Belgrad aan.