Trans Siberië Express 1992

Tempel van de Hemel

Toen we de volgende ochtend rond tien uur in de lobby van het hotel kwamen zaten Chang en Chung daar al op ons te wachten. Als eerste zijn we naar de Tempel van de Hemel gereden. Daar aangekomen kwamen we eerst bij een groot altaar, het 'Altaar van de Hemel'. Dit grote ronde altaar bestaat uit drie niveaus van wit marmer. Op het bovenste niveau kun je, als je in het midden staat, je eigen stem heel goed horen. Dit hebben we niet geprobeerd omdat het veel te druk was met andere mensen die naar hun eigen geklets stonden te luisteren. Vanaf het altaar kon je maar amper de hoofdhal zien omdat het tamelijk bewolkt en mistig was. Vandaar zijn we door gelopen naar de echomuur. Hier kun je het gefluister van anderen horen als je bij de muur staat, en anderen kunnen jou horen als je tegen de muur praat. Vervolgens zijn we via een licht stijgende weg doorgelopen naar de hoofdhal, de 'Hal van het Oogstoffer'. Voor de bouw van deze hal zijn geen spijkers gebruikt. Het dak bestaat uit blauwe dakpannen die de hemel moeten voorstellen en het wordt gedragen door houten pilaren waarvan de vier grootste pilaren in het midden de vier seizoenen symboliseren. Het bezoek aan deze hal was tevens het einde van ons bezoek aan de Tempel van de Hemel en daarna zijn we naar een restaurant gegaan voor de lunch. Het eten zat bij de reis inbegrepen, iedere maaltijd, behalve ontbijt, gingen we naar een ander restaurant of hotel. Wel leuk, op die manier maak je kennis met diverse soorten eten hier. Wat wel vreemd was, wass dat we meestal ergens apart werden gezet, soms zaten we met z'n drieën in een aparte ruimte zonder verder iemand erbij en dat is toch vrij ongezellig. Chang en Chung zaten altijd ergens anders te eten, wel in hetzelfde restaurant, maar nooit bij ons.

Verboden Stad

Na de lunch zijn we naar de 'Verboden Stad' gegaan. Door Chung werden we aan de ene kant van het complex afgezet en hij zou ons aan de andere zijde weer ophalen. De Verboden Stad werd gebouwd tussen 1406 en 1420 en van hieruit bestuurden de Chinese keizers van de Ming- en de Qing-dynastie hun rijk. Het is een enorm groot complex met 9999 kamers. Werkelijk indrukwekkend, maar als je een aantal van de kamers hebt gezien heb je ze allemaal wel gezien. Ze lijken veel op elkaar, zeker aan de buitenkant. De één wat groter dan de ander maar toch veel hetzelfde. Allemaal kun je ze toch niet bekijken. Hier is ook een gedeelte van de film 'The last Emperor' opgenomen. Als je deze film bekijkt nadat je in de Verboden Stad bent geweest zul je veel plaatsen in de film herkennen. In de Verboden Stad zijn een aantal musea waar van alles uit de vroegere historie van de Stad en zijn keizerlijke bewoners te zien is. Ook hebben we nog een bezoek gebracht aan de tuinen waarna we weer terug zijn gegaan naar het hotel waar we met Chang afspraken om elkaar om zes uur weer te treffen om naar een restaurant te gaan voor het diner.

Bezoek aan een karaoke bar

Na het diner wilden we nog wat door de stad gaan lopen om kennis te maken met het Pekingse avondleven op straat. Maar we stonden nog maar net buiten het hotel of het begon zachtjes te regenen. Ook begon het te onweren, we hoorden niets, we zagen alleen de flitsen. En wat voor flitsen. Zo ongeveer één keer per seconde schoot er wel een bliksemflits langs de hemel. We besloten maar om niet zo heel ver weg te gaan voor het geval de door Chang voorspelde stortbuien kwamen. Het straatleven is verder heel gezellig, overal staan kraampjes waar mensen allerlei eten verkopen. Iedereen vraagt of je bij hem/haar iets wilt eten. Na verloop van tijd begon het iets harder te regenen en besloten we om terug te gaan naar het hotel. Wel jammer, want het is best gezellig zo 's avonds op straat. Maar er komen nog meer avonden. Terug in het hotel zagen we dat daar ook een karaoke bar is. Dan gaan we daar maar eens heen, zien of er nog wat te beleven valt. Druk was het er in ieder geval niet. Er zaten nog twee jongens aan een tafeltje en dat was alles. De gezelligheid droop er vanaf. Verder waren er dan nog de vijf meisjes die de drankjes verzorgden. Ze vroegen of wij ook nog wat wilden zingen, maar ze hadden alleen Chinese liedjes en dat is voor ons toch wat lastig te lezen. We hebben hier een bier genomen, we kregen gelijk een halve liter. En tevens kregen we popcorn, watermeloen en diverse andere vruchten. Er was maar weinig animo voor deze bar, even later kwamen er nog wat mensen naar binnen. Maar zingen deed niemand, dus deden de meisjes het zelf maar. Toen we doorhadden dat het de rest van de avond niet veel anders zou worden hebben we maar om de rekening gevraagd. De meisjes vroegen of we alsjeblieft niet wilden blijven. Nou nee, sorry. En zeker niet nadat we de rekening hadden gezien. We zijn maar snel weggegaan, de meisjes in een verder uitgestorven bar achterlatend.

Chinese Muur

Voor de volgende dag stonden een bezoek aan de Chinese Muur en een bezoek aan de Ming tombes op het programma. Als eerste zijn we naar de Chinese Muur gegaan. Het weer zag er in ieder geval goed uit. De zon scheen en de mist was opgetrokken. Het was weer erg warm maar volgens Chang zou het in de bergen bij de Muur wel waaien en dus wat koeler zijn, laten we daar dan maar op hopen. De rit naar Badaling, waar zich een gerestaureerd stuk van de Muur bevindt, duurt zo'n 1,5 uur. De weg er heen gaat voor een groot gedeelte langs de spoorlijn waar we vrijdag over heen zijn gegaan naar Peking toe. Het was erg druk op de weg er naar toe. Op een gegeven moment zaten we helemaal vast in een file. Op aanraden van Chang zijn we toen gaan lopen, 'A few minutes walk' had ze gezegd. Deze 'few' werden er uiteindelijk 20, maar ze had in ieder geval wel gelijk wat de wind in de bergen betreft. Er waaide een lekker windje wat onze wandeltocht langs stinkende auto's een stuk veraangenaamde. Het was tenminste niet zo bloedverziekend heet. En eindelijk kwamen we dan toch bij de Muur aan. Wat verschrikkelijk druk is het hier. We konden twee kanten op, links en rechts. Links was steiler en niet zo druk, rechts was makkelijker te lopen maar veel drukker. Wij zijn linksaf gegaan. Chang ging niet mee, zij zou beneden op ons blijven wachten. Het is wel vermoeiend lopen op de muur, alleen de steilste stukken zijn van treden voorzien sommige hiervan zijn maar 10 cm hoog en andere wel 30 á 40 cm. Dat loopt toch allemaal vrij lastig. Overal kom je kraampjes tegen waar mensen je van alles proberen te verkopen, waaronder t-shirts, kleine muurtjes, eetstokjes enz. Nadat we zo een eind hadden gelopen zijn we weer terug gegaan. Die steile stukken zijn overigens naar beneden toe een stuk lastiger dan omhoog. Toen we beneden aankwamen stond Chang daar op ons te wachten en zijn we naar een restaurant in de buurt gelopen voor de lunch.

Ming graftombes

Na de lunch zijn we naar de Ming graftombes gereden, vanaf Badaling een rit van ongeveer een uur. We gingen het eerste stuk via dezelfde bochtige weg over de bergen als op de heenweg. Ergens halverwege hing nog een busje half van de weg af boven de afgrond. Een paar decimeter verder en hij was naar beneden gevallen. De inzittenden hadden dus bijzonder veel geluk gehad. Bij de graftombes aangekomen stelde dit minder voor dan we ons ervan hadden voorgesteld. Van de dertien graven was er maar één voor het publiek geopend (situatie 1992, wellicht is dat tegenwoordig anders). Via een lange weg kom je uiteindelijk bij de graftombe aan. Onderweg nog een aantal tentoonstellingsruimten bezocht waar je een indruk opdoet van hoe het graf eruit zag toen het werd ontdekt. Bij de tombe zelf moet je eerst via een trap van zo'n 130 treden naar beneden. Daar aangekomen ga je via een aantal kamers met onder andere de troon van de keizer, naar de eigenlijke grafkamer. Hier staan de nagemaakte kisten van de keizer en zijn twee vrouwen. Nadat we hier langs zijn gelopen zijn we weer naar boven gegaan. Dat bleek dus alles te zijn waarna we weer terug gereden zijn naar Peking.

Plein van de Hemelse Vrede

De volgende dag zijn we als eerste zijn we naar het Tiananmenplein of Plein van de Hemelse Vrede gereden. Daar aangekomen heeft Chang ons er eerst wat over verteld. Onder andere dat dit het grootste plein ter wereld is, er kunnen wel een miljoen mensen op. Op het moment dat we aan een wandeling over het plein zouden beginnen begon het zachtjes te regenen. Chang stelde toen voor om de 'Great Hall of People' te bezoeken. Dit staat langs het plein. Het was niet bij ons excursie programma inbegrepen, dus moesten we er apart voor betalen. Dit gebouw wordt gebruikt voor de officiële ontvangsten en dergelijke. Iedere provincie van China heeft hier zijn eigen ruimte. In zo'n zaal staan diverse specifieke voorwerpen uit de desbetreffende provincie en hangen er schilderijen van bekende plaatsen. Na het bezoek aan dit indrukwekkende gebouw zijn we terug gegaan naar het plein, het was inmiddels gestopt met regenen. Met z'n drieën hebben we wat over het plein rond gelopen waarna we naar een restaurant zijn gegaan voor de lunch.

Zomerpaleis

Na de lunch zijn we naar het Zomerpaleis gereden. Op zich ziet het er allemaal erg mooi uit, maar de gebouwen komen toch weer op hetzelfde neer als die in bijvoorbeeld de Verboden Stad. Een kenner zal wel zeggen dat het in het geheel niet op elkaar lijkt, maar voor mij zien al die gebouwen er hetzelfde uit. We hebben rondgewandeld door het uitgebreide complex en nog een aantal exposities bezocht over het leven en werk van de laatste keizers en keizerin Cixi. Bij het Zomerpaleis is ook nog het kunstmatige Kunming meer. Hierin ligt ook de 'Marmeren Boot', alhoewel de bovenbouw niet van marmer maar van hout is.

Theater bezoek

Het restaurant voor het diner was vlak bij ons hotel, binnen een paar minuten waren we er al. Het restaurant bleek gevestigd in een theater hotel. Chang vroeg of we zin hadden om na het eten naar het theater te gaan, de voorstelling zou om half acht beginnen. Nou, dat leek ons wel leuk. Dus na het eten hebben we de kaartjes gekocht. Chang vroeg nog of Chung op ons moest blijven wachten. Dat vonden we niet nodig want ons hotel was niet zo ver weg, dat konden we wel lopen. En mocht het gaan regenen dan konden we altijd nog met een taxi terug gaan. Om kwart over zeven gingen we naar binnen. We hadden blijkbaar de duurste kaartjes (20 yuan pp) want we werden naar een tafeltje geleid waar we thee kregen en allerlei soorten zoutjes en koekjes. Later kwamen bij ons aan tafel nog een aantal wat oudere toeristen uit Duitsland en Engeland en ook nog een Griek. De voorstelling begon om half acht. Het was wel veel lawaai en het eerste deel kon me niet echt bekoren. Waar het precies over ging werd me niet helemaal duidelijk. Hoewel de teksten op een groot scherm zowel in het Chinees als in het Engels werden getoond. Maar naar mijn idee werd niet alles vertaald en op dit scherm gezet. Dit eerste deel ging, voor zover ik het kon begrijpen, over een of andere heks die oorlog voerde en uiteindelijk gevangen werd genomen. Het tweede deel handelde over een duivelse aap die gevangen moest worden en vervolgens in een vurige ketel moest branden. Maar al met al ontsnapte hij weer. Het geheel was moeilijk te volgen. Het zag er, wat kleding en acrobatiek van de acteurs betreft, verder goed uit, leuk om dat ook eens een keer meegemaakt te hebben. Na het theater zijn we terug gelopen naar ons hotel, het was gelukkig droog. Hierbij liepen we ook weer langs al die mensen die allerlei etenswaren staan te verkopen. Erg boeiend om zo door al die straatjes te lopen, allerlei soorten van verlichting overal. Het zag er zo half in het donker erg gezellig uit.

Farmers Market

De volgende dag hebben wels eerste een bezoek gebracht aan de Farmers Market. Dit is een markt waar diverse artikelen worden verkocht. Dit varieert van voedsel en kleding tot speelgoed, meubels en andere huishoudelijke artikelen. Echt van alles. De markt bestaat voor een gedeelte uit een overdekte lange smalle hal. Deze is onderverdeeld in allemaal aparte winkeltjes die in elkaar overgaan. Hele kleine winkeltjes zijn aan beide zijden van de gang gevestigd. Je loopt dus in feite van de ene winkel over in de andere. Een ander deel van de markt is voor de bezoekers niet overdekt. Dit is het gedeelte waar kraampjes met groente en fruit staan. In het gedeelte waar vlees en vis werd verkocht ging je bijna over je nek van de lucht die er hing en van de aanblik van al dat eten in zo'n vuile omgeving. Dieren werden hier levend worden verkocht. Een vrouw bijvoorbeeld kocht een plastic zak met vissen welke nog spartelden. Op de grond, in een plasje water, kronkelde nog een paling oid. Grote bakken met vissen, krabben en kreeften. Verder kooien met allerlei soorten nog levende slangen. Gewoon vlees wat zo zonder koeling in die warmte hing.

Lama Tempel en Beihei Park

Na de lunch zijn we naar de Lamatempel gereden. Deze tempel is het centrum van het Tibetaans boeddhisme in de stad. In de hallen staan vele boeddha beelden, voorstellende onder andere de Boeddha van het Verleden, de Boeddha van het Heden en ook de Boeddha van de Toekomst. De meeste indruk maakte een groot boeddha beeld van wel 26 meter hoog. Hiervan staat 18 meter boven de grond en nog eens 8 meter eronder. Dit beeld is in zijn geheel uit één boom gesneden. Eerst hebben ze een boom laten groeien, vervolgens daar het beeld uit gesneden en er een tempel omheen gebouwd. Het ziet er al met al zeer indrukwekkend uit, zeker als je er vlak voor staat. Na het bezoek aan de Lamatempel zijn we naar het Beihei park gereden, het park met de witte pagoda. Dit is een soort attractiepark met, in het meer dat er bij is, bootjes en waterfietsen. Verder hier nog enkele artiesten die stonden te goochelen of te zingen. Bij de ingang van dit park stonden wat Chinezen foto's van elkaar te maken. Op een gegeven moment stond er één naar mij te zwaaien. Ik maakte daaruit op dat ik in de weg stond, dus stapte ik wat opzij. Dat bleek niet de bedoeling, Chang zei toen dat die Chinees samen met mij op de foto wilde. Na een rondje door het park gelopen te hebben zijn we terug gegaan naar het hotel.

Fietsen in Peking

De laatste dag in Peking hadden we geheel voor ons zelf, geen excursie met het duo Chang en Chung. Na het ontbijt hebben we een wandeling door de omgeving gemaakt om wat foto en video opnamen te maken van het Pekingse straatbeeld. Ook wat het weer betrof beloofde het deze dag weer zonnig en mooi te worden. Van de door Chang voorspelde regen was tot nu toe nog weinig terecht gekomen. Zo af en toe eens wat spetters en 's avonds wel eens een wat meer regen. Maar overdag in ieder geval geen stortbuien over ons heen gehad. Voor de middag hadden we het plan opgevat om bij het hotel fietsen te huren om ons zelf één te voelen met de Chinezen. Bij iedere kruising is het met je ogen dicht zo hard mogelijk trappen, halverwege nog een schietgebedje en maar hopen dat je ongeschonden aan de overkant komt. Dit alles mag dan wat overdreven zijn, maar een door elkaar heen rijdend zootje ongeregeld is het verkeer hier zeker. Al met al hebben we toch nog 2,5 uur door de stad gefietst bij een temperatuur van tussen de 35 en 40 graden. Hierbij zoveel mogelijk de wat grotere straten aangehouden, omdat daar op de bordjes de naam, behalve in het Chinees, ook nog in voor ons leesbare letters staat vermeld. En dat zoekt wel wat gemakkelijker op de kaart. Onderweg nog langs het Tiananmenplein gekomen waar we overheen zijn gereden. Vervolgens langs het station gereden waar we vrijdag waren aangekomen. Na deze fiets ervaring, terug in het hotel hebben we daar in het restaurant gegeten. Na het eten hebben we onze bagage gepakt, de volgende dag moeten we er tenslotte om 6 uur uit zijn voor de terugreis naar Nederland.

Terugreis naar Nederland

De volgende morgen vroeg opgestaan. Omdat het hotel om 6 uur nog geen ontbijt heeft hadden we gevraagd of ze iets voor ons klaar wilden zetten. Dat stond er inderdaad en we hebben op de kamer ontbeten. Daarna met de bagage naar beneden waar Chang en Chung al stonden te wachten. Na een rit van drie kwartier waren we bij het vliegveld waar we afscheid hebben genomen van Chang en Chung. Op de geplande tijd van omgeveer kwart voor tien vertrok onze vlucht naar Kopenhagen. Op het scherm konden we de route van het toestel volgen en we vlogen praktisch dezelfde route als met de trein heen over Ulan Bator en Irkutsk. Daarna volgden we de route van de Trans Siberische spoorlijn, alleen iets noordelijker. Op tijd, om 13:10 landden we in Kopenhagen. Daar hebben we bij de transsit balie ingecheckt voor onze vervolg vlucht naar Amsterdam die echter pas tegen zes uur vertrekt. In de tussenliggende uren zijn we met een bus Kopenhagen in geweest en hebben we wat door het centrum van de stad gewandeld. Vervolgens met de bus terug naar het vliegveld waar we om vijf uur weer terug waren. Terwijl we daar zaten te wachten werden er constant vluchten omgeroepen, welke vertraagd of afgelast waren door één of andere staking. We hebben zo af en toe maar eens op het vluchtbord gekeken hoe het met onze vlucht zat, maar die bleef voorlopig in ieder geval nog gewoon doorgaan. Om half zes zijn we naar de gate gelopen. Er stonden al meer mensen. Hier werd ook duidelijk wat de staking inhield. Het Deense cabine personeel van de SAS staakte. Onze vlucht zou maar twee stewardessen krijgen, dus de service zou wat minder zijn, werd ons verteld. Maar we waren al blij dat onze vlucht normaal door ging. Om zes uur gingen we bij de terminal vandaan en om kwart over zes waren we in de lucht. Direct werd er begonnen met het uitdelen van het eten. Veel tijd was er tenslotte niet, de vlucht duurt maar ruim een uur. Om 19:20 landden we op Schiphol. Na ruim drie weken weer terug in Nederland na een enerverende treinreis van meer dan 10.000 kilometer door in totaal 7 landen.